Aylak Adam/Yusuf Atılgan ❄

Türk Edebiyatına döndüğüm için nasıl mutluyum anlatamam 🙈. Popüler kültüre hiçbir açıdan alışamamış olmak üzücü oluyor bazen. Neyse kitaba gelecek olursak bu yazardan okuduğum ilk kitaptı ve başlarda "ne anlatıyor bu adam ya?" cümlesini çok kullandım 🙊. Gerçekten psikolojik çözümlemeler çok başarılı yapılmıştı. Yalnız kitabı okurken hatta okuduktan sonra bile içinizde o kadar büyük bir huzursuzluk parçası kalıyor ki. Bu kimisi için güzel görünmeyebilir ama bir kitabın bu kadar -olumsuz anlamda bile olsa- büyük etki yaratması çok iyi diye düşünüyorum. 

Kitaptaki Aylak Adam'ın bir adı bile yok aslına bakarsanız. Yazarımız ona "C." demiş kısaca. Her cümlede bir arayış, buldum derken yeniden kaybediş duygusu var. Hisler okuyucuya çok iyi aktarılmış. Açıkçası Yusuf Atılgan'ın diğer kitaplarına karşı da ilgim kabardı. Yakın bir zamanda alır ve okursam yorumlamayı kesinlikle es geçmem. Şu aşağıdaki fotoğrafın teması da hem kitabımı okurum hem sınava çalışırım 😿. Yine de yazın okuduğum kadar okuyamıyorum tabiki. Bu biraz üzücü 😩. 

-----------

"seveceğini sandığı insanlar bunlar mıydı?" (syf;17)

"yaşamanın amacı alışkanlıktı, rahatlıktı. çoğunluk çabadan, yenilikten korkuyordu." (syf;41)

"bazen görünür bir sebep olmadan, insana önünden geçtiği bir yapı, bir sokak köşesi, üstünde oturduğu sandalye hayatında önemli bir yer tutacakmış gibi gelir." (syf;47)

"bir şey var, ama eksile eksile var." (syf;128)